کشت میکروبی :

روشی است برای تکثیر میکروارگانیسم در شرایط کنترل شده  (دما, فشار و رطوبت و ph ) در آزمایشگاه صورت می گیرد.

تکنیک های میکروبیولوژی برای مطالعه میکروبها از جمله باکتریها و قارچهای میکروسکوپی به کار می روند.

محیط کشت میکروبی :

محیطی مغذی به صورت مایع یا ژل که حاوی اسید های آمینه, ویتامین ها و هورمون ها و فاکتور های رشد و خصوصیات فیزیکوشیمیایی برای رشد میکروارگانیسم مانند باکتری, تک یاخته, جلبک ها و قارچ ها به کا میرود.

طبقه بندی بر اساس قوام محیط کشت :

محیط کشت جامد: از ژل قهوه ای مانند ماده آگار تشکیل شده است و مواد مغذی و مواد شیمیایی مختلفی به آن افزوده می شود تا رشد میکروارگانیسم های مختلف فراهم شود. مانند نوترینت آگار

محیط کشت مایع : این محیط کشت فاقد آگار است . مانند نوترینت براث

طبقه بندی بر اساس ترکیبات شیمیایی :

محیط کشت پایه : BASAL MEDIA
محیطی که دارای حداقل موادمغذی است مانند محیط های نوترینت آگار و نوترینت براث برای رشد باکتری های انتروباکتریاسه و استافیلوکوک ها کاربرد دارد.

محیط کشت غنی شده : ENRICHED MEDIA

محیط کشت غنی شده با سرم و خون که حاوی مواد مغذی مانند انواع وتامین و هورمون ها است .

رایج ترین آنها عبارتند از blood agar ,Lowenstein-Jensen media.

محیط کشت انتخابی : SELECTIVE MEDIA

ین محیط کشت سبب رشد گروه خاصی از میکروارگانیسم ها شده و از رشد سایر میکروارگانیسم های جلوگیری کرده.

محیطهای کشت MacConkey agar, Lowenstein-Jensen media, tellurite مانع رشد باکتری های ناحیه گلو به جز باسیل دیفتری میشود .

محیط کشت افتراقی: DIFFERENTIAL MEDIA

این محیط کشت به دلیل داشتن ترکیبات خاص سبب رشد گروهی از میکروارگانیسم ها می شود و به عنوان مثال محیط کشت مک کانگی آگار( MacConkey agar ) به دلیل داشتن املاح صفراوی و کریستال ویوله رشد باکتری های گرم مثبت را مهار میکند .